Autisme van dichtbij

Autisme wat nu?

Na 8 jaren tobben, opvoedingsboeken verslinden, goed bedoelde adviezen aanhoren van andere moeders, slapelozen nachten en nog beter mijn opvoeding afstemmen op mijn dochtertje, weet ik als moeder dan eindelijk wat er met mijn wondertje aan de hand is. Waarschijnlijk is zij autistisch. Tot mijn grote verbazing ben ik blij dat na jaren van zorgen maken er een naam is voor de heftige karakter eigenschappen van mijn dochtertje.

Van nature ben ik geen voorstander van het “labelen” van kinderen. Maar inmiddels hoop ik hiermee een beetje begrip voor mijn kind te krijgen. Op dit moment zitten wij in een fase van onderzoeken. Dit naar aanleiding van een spoedobservatie door een kinderpsychiater. De huisarts heeft mijn dochtertje hiervoor aangemeld.

Ik heb besloten om het verhaal van mijn lieve dochter op te schrijven in mijn weblog. Ik hoop dat ik andere ouders hiermee kan helpen. Ik heb zelf de afgelopen jaren zo veel zorgen over haar gehad. Maar nergens werden deze gehoord. Niet bij het consultatie bureau en niet op (haar vorige) school. Wat heb ik mijzelf hierin alleen gevoeld. Nachtenlang heb ik liggen tobben.

Dat niemand zag wat ik zag en voelde is logisch. Want mijn dochtertje van 8 jaar valt niet op wanneer je haar zo op het oog ziet of sporadisch mee maakt. De afgelopen jaren waren de kenmerken van autisme misschien ook nog niet zo duidelijk aanwezig. Laat staan dat ik zelf een goed beeld had van wat autisme is. Wel merkte ik bij haar de onderstaande kenmerken.

Kenmerken autisme als peuter en kleuter

• Weinig tot geen belangstelling voor het spelen met speelgoed.
• Woordvindingsprocblemen.
• Heel regide in haar denken en handelen.
• Veters moesten op een bepaalde manier worden gestrikt.
• Het haar elastiekje moest altijd 3 keer om haar staart. De afgelopen vier jaar werd dit door haar dan iedere ochtend gecontroleerd.
• De rits van haar jas moest op een bepaalde manier dicht.
• Het liefst zat mijn dochtertje bij mij op schoot.
• Ze maakte vaak wiegende bewegingen in een hoekje van haar kamer.
• Het spelen met andere kinderen verliep op school en thuis moeizaam.

Kenmerken autisme als jong kind

• Gevoel van afwijzing door klasgenootjes.
• Moeite met het maken van vriendschappen.
• Heel extreem in emoties.
• Dwangmatige gewoontes.
• Heel snel huilen.
• Snel in paniek.
• Moeite met veranderingen.
• Olifanten geheugen.
• Spelletjes die andere kinderen speelden waren kinderachtig.

Nadat mijn dochtertje vier weken geleden was ingestort op het schoolplein ging het heel erg bergafwaarts met haar. In haar eentje zat ze op een ochtend te huilen op het schoolplein. Ze was helemaal overstuur. Zo erg dat ze dood wilde. Ze kon geen reden meer bedenken om te leven. Toen ik dit tijdens de avondmaaltijd hoorde van mijn dochter werd mijn hart vergruist tot een miljoen kleine stukjes. Wat moest ik en kon ik doen? Ze was op echt doodop. Van het knokken voor vriendschappen op haar nieuwe school en bij ons in de buurt. Ze voelde zichzelf afgewezen door de wereld. Zij wil heel erg graag vriendinnetjes maken. Maar in haar enthousiasme is ze voor veel kinderen te heftig. Eén op één spelen gaat haar goed af. Ze valt dan ook helemaal niet op. In een groepje of in een vrije situatie gaat het mis. Dan kan zij het niet meer volgen.

Wanneer je kind een gebroken been heeft of de griep dan ga je naar de dokter. Maar wat doe je wanneer jouw kind op zevenjarige leeftijd het leven niet meer leuk vindt? Waar ga je dan naar toe voor hulp? Waar kun je als ouder heen wanneer je het zelf ook even niet meer weet? Na deze nervous brake down gierde de zenuwen voortdurend door mijn lichaam. Ik vroeg mijzelf voortdurend af wat ik als moeder anders had kunnen doen. Heb ik gefaald? Ik heb zo vaak verwijtende prikkende blikken van mensen in mijn omgeving op mijn huid voelen branden. Blikken die zeiden: wanneer ga je dat kind nou eens opvoeden? Dan opeens wijst een deskundige je er op dat jouw kind mogelijk weleens autistisch zou kunnen zijn. Mijn eerste idee was dat dit echt niet zou kunnen kloppen. Bij autistische kinderen dacht ik aan kinderen die geen contact kunnen maken en je niet aan kijken. Zo is mijn dochtertje toch niet? Inmiddels weet ik dat er verschillende vormen van autisme bestaan. Welke vorm op haar van toepassing is krijg ik volgende week te horen.

De komende tijd ga ik mijzelf verdiepen in autisme en alles wat daarmee te maken heeft. Ook probeer ik het een plekje in ons gezin te geven. Want de pittige kanten van mijn dochtertje zijn niet alleen moeilijk voor haar zelf maar ook voor mij als moeder, haar grote zus en papa. De school doet er alles aan om de schoolomgeving zo optimaal mogelijk op haar onderwijsbehoeften af stemmen. Hier ben ik zo blij om. Het afstemmen van het gedrag op de omgeving is bijna een onmogelijke opgave voor mijn dochtertje. Voor iedereen in onze omgeving is het moeilijk en vraagt het veel. Hopelijk vind ik met mijn gezin een modus om haar zo goed mogelijk te begeleiden.

Natuurlijk heeft mijn meisje ook heel veel leuke, lieve en bijzondere kanten. Met veel liefde kijk ik dagelijks naar haar en wat ze doet. Ze is goud eerlijk, betrouwbaar en rechtvaardig. Wanneer ze is blij is dan is zij ook ontzettend blij. Wat heel aanstekelijk werkt. Ook is het een echt knuffeldier. Voor mij ligt de taak als moeder om deze sterke eigenschappen en talenten nog verder te ontwikkelen. De focus ligt dan ook altijd op haar sterke eigenschappen. Want die zijn er ook in een grote hoeveelheid bij haar aanwezig.